
Hingað til hefur samt flest reddast á íslenska mátann. Mér var t.d. úthlutað stúdentagarðsfulltrúa að nafni Frau Fröhlich (útleggst frú glaðlynd á ástkæra ylhýra) og reyndist sú dama vera afar réttnefnd. Skýrði hún mér m.a. frá því að þótt það stæði á pappírunum að ég ætti að mæta í skólann 1. október og fengi húsnæði 2. október þá væri það allt í stakasta lagi að mæta bara 2. október til að flytja og fara svo í skólann 4. október. Það mætti þess vegna fresta því til 4. og 6. október ef það hentaði betur. Einnig bæri ekki að taka bankareikninga-dvalarleyfa-hringavitleysuna of alvarlega - en það þurfti nú ekki að segja mér frá því enda lærir maður jú hér á okkar litla landi að þetta reddast alltaf allt einhvern veginn.


Um daginn kramdi ég könguló. Það var alveg óvart. Studdi mig rétt aðeins við gluggakistuna til að ná upp í stormjárnið og obbosí, klessudrullumall með löppum. Skil annars ekki hvað hún var að ana inn í hús í þessu líka góða veðri (þetta var góðviðrisdagur).


Hjólfákurinn minn ákvað að gera uppreisn í dag. Ég veit svosem upp á mig sökina, hef trassað að framkvæma árlega vordekstrun og því fór sem fór, bængpong, sprakk á afturdekkinu. Þetta er annars búið að vera afar þolgott afturdekk verð ég að segja. Aldrei sprungið á því frá því á lokaáratugi síðustu aldar! Framdekkið aftur á móti fékk í sig tein úr vorbroddi og punkteraðist þrisvar á einni viku í hitteðfyrra. Kannski vorbroddurinn eigi sökina aftur? Ég asnaðist nefnilega á hjólinu inn í garð í morgun til að athuga verksummerki næturinnar. Þar voru einhverjir pörupiltar með kjaft í gærkvöldi og ég heyrði brothljóð en fann ekkert astraltertugubb að þessu sinni.
Engin ummæli:
Skrifa ummæli