31 desember 2010

Stuttur pistill um árin 2009 og 2010

Árið 2009 og framan af ári 2010 var ég ekki dugleg að blogga. Ekki af því að ekkert hafi gerst samt, að venju skil ég ekki hvernig allt gat rúmast á svo stuttum tíma. Nei, ég var bara komin með ofskammt af tölvuvinnu í byrjun árs 2009 og hafði því meira gaman af að skrifa bréf og póstkort heldur en að pikka á tölvuna. Verst að bréf og póstkort fara alltaf bara til nokkurra í einu. Bloggið lifnaði síðan lítið við árið 2010 því það var svo mikið að gera í vinnu og skóla en núna eftir að ég flutti til Berlínar er aðeins að glaðna yfir því.

Takturinn var rólegur í byrjun árs 2009 enda ekki vanþörf á að slappa svolítið af hér heima að afloknu meistaraverkefninu í Freiberg, heimsækja fjölskylduna á Akureyri og átta sig á því að vera aftur á Íslandi. Tíminn flaug hjá við lestur, göngur, sund og bréfaskriftir. Ég velti svolítið fyrir mér doktorsstöðum en fann að það var ekki eitthvað sem ég var tilbúin að leggja út í og varð bara ennþá ákveðnari í því að skrá mig í kennslufræði fyrir haustið.

Í febrúar 2009 lagðist ég í ferðalög. Fyrst til að heimsækja loksins Láru í Innsbruck og Hlín og Billa í Lundúnum og svo ætlaði ég til Austur-Evrópu en ákvað vegna vetrarharka að fara frekar vestur um haf og heimsækja þar vini og ættingja. Þar biðu mikil ævintýr og var ferðunum lýst í máli og myndum í nokkrum pistlum hér á blogginu frá þessu og síðasta ári.

Sumarvinnuleit gekk hægt meðfram ferðalögum svo ég hafði þeim mun meiri tíma til að hitta Unni Sesselíu MH-ing og fjölskylduvin og spekúlera með henni í stærð- og eðlisfræði. Já, og fleiri sem þurftu aðstoð við stærðfræðina. Það reyndist ágætis inngangur að sumrinu því að loks þegar vinnan fannst þá snerist hún um gerð stærðfræðiheftis fyrir frumgreinadeild Háskólans á Bifröst.

Þeir félaga minna sem höfðu lokið kennslufræði ráðlögðu mér að gera eitthvað meðfram náminu svo ég sótti um nokkrar kennslustöður til gamans og viti menn, fékk starf sem stærðfræðikennari við Verzlunarskóla Íslands. Þar var í boði 100% staða. Það er vissulega mikið með námi en ég ákvað samt að taka það að mér og sé svo sannarlega ekki eftir þeirri ákvörðun. Það gat að vísu verið mjög lýjandi að vera í 250% starfi (og fjölskylda og vinir hafa tekið af mér loforð um að steypa mér aldrei aftur í svona mikla vinnu) en ég lærði auðvitað margfalt meira við nám og störf í einni súpu og ekki spillti fyrir hvað fólkið í Ofanleiti tók vel á móti mér.

Pabbi og mamma skutu yfir mig skjólshúsi þegar ég flutti heim frá Freiberg. Billi og Hlín redduðu mér síðan herbergi í Norðurmýri í júní og þegar Hera og Gulli yfirgáfu Guðrúnargötuna haustið 2009 hoppuðu Stefan og Salka í skörðin. Smátt og smátt hreiðruðum við um okkur, hlóðum veggi bókum og fylltum stofuna af svefnsófum og gerðum í stuttu máli sagt "sambýlið" okkar mjög notalegt. Innflutningsteitið fórst þó alltaf fyrir vegna anna heimilisfólksins.

Það var ósköp skemmtilegt að fá svo marga vini og ættingja í heimsókn frá útlöndum bæði sumrin 2009 og 2010 og gestir hættu sér jafnvel í puttaferðalög hingað um vetur! Sjálf fór ég stutta ferð til Þýskalands um páskana 2010 að heimsækja Ingu frænku og vini í Hamborg, Dresden og Freiberg. Beint eftir að vorprófum lauk skaust ég síðan í heimsókn til Freyju, Henriks og Baldurs; Tinnu; Maríu og stelpnanna; Sissa og Ane í Danmörku og fór í framhaldinu til Líneyjar og Sigurðar í Lundi.

Þegar ljóst varð að ekki væri laust pláss fyrir mig til að kenna áfram í Verzló fór ég að líta í kringum mig eftir öðrum stöðum og hugðist hefja vinnu við Tækniskólann þegar tilboð um vinnu og doktorsnám við Humboldt-háskóla í Berlín ruddi öllum öðrum fyrirætlunum úr vegi. Þar er ég ekki í doktorsnámi í stærðfræði beinlínis heldur í stærðfræðimenntun og kennslufræði stærðfræði og held því í raun áfram að læra um það hvernig miðla megi stærðfræði til nemenda og fá þau til að hugsa. Það er óskaplega spennandi og bæði vinnufélagarnir og aðstaðan í Berlín eins og best verður á kosið.

Friðrik Haukur, Inga og Stefan hjálpuðu mér heilmikið við útfyllingu eyðublaða og að koma mér fyrir í Berlín. Þar hef ég fundið á ný vini frá Freiberg og Íslandi sem búsettir eru í borginni og margir aðrir litu líka við í heimsókn framan af hausti. Berlín er jú í alfaraleið og svo er hún að auki svo mikill suðupottur í vísindum, menningu og listum að hún dregur alla að sér.

Nú er ég stödd á Íslandi og verð hér yfir jól og áramót. Fátt sem jafnast á við vina- og fjölskyldufundi, sund í útilaug, kæsta skötu, bóklestur og allan góða jólamatinn. Ég vona að þið hafið það gott um hátíðarnar, óska ykkur gleðilegra jóla og farsældar á komandi ári. Hittumst heil!

06 desember 2010

Sleðaferð

Um helgina skrapp ég í vetrarheimsókn til Freiberg. Pélagie, frönsk vinkona mín, ákvað snemma í haust að stefna öllum frönsku vinum okkar þangað til að horfa á Bergparade (skrúðganga prúðbúins námuverkafólks) og fara á jólamarkaðinn. Þessu til viðbótar var planið að skreppa á gönguskíði eða í sleðaferð, fara í sund og saunu og borða morgun-hádegisverð með hópi vina. Margt að hlakka til!

Ís á lestarteinunum í Dresden

Hér í Þýskalandi hefur snjónum kyngt niður undanfarna viku og því voru lestarnar allar í lamasessi þegar ég lagði af stað eftir vinnu á föstudaginn. Á aðaljárnbrautarstöðinni beið mín tilkynning um 60 mínútna seinkun og til að krókna ekki úr kulda rölti ég milli verslana uns ég gafst upp á því (búðarölt er ekki beint mín uppáhaldsiðja) og fann mér hlýtt horn í afgreiðslusal Deutsche Bahn. Þeir sem ferðuðust með sömu lest og ég virtust hafa brugðið á svipað ráð í byrjun ef marka mátti innkaupapokana sem bæst höfðu við farangur þeirra frá því klukkustund áður. Og við biðum og biðum og biðum...

Hálffrosnar tjarnir í Freiberg

Raunin varð 90 mínútna seinkun á lestinni og því missti ég auðvitað af lestinni til Freiberg. Stefan var búinn að setja upp neyðarplan um að ég mundi gista hjá Söru systur sinni og Mario manni hennar í Dresden en sem betur fer reyndist síðasta lest til Freiberg vera 25 mínútum of sein og þær 25 mínútur meira að segja í raun vera 50 mínútur svo ég komst í kommúnuna til Simonu og Stefans upp úr miðnætti.

Gengið gegnum bæjargarðinn

Morguninn eftir byrjaði ég á að brjóta tönn í annað skiptið þetta haustið. Síðast var einmitt Stefan í heimsókn í Berlín og gat bent mér á neyðartannlækni. Í þetta skiptið fann hann síðan neyðartannlækni í Freiberg. Sá gerði mun betur við brotið heldur en frúin í Berlín og ég vona að þetta haldi nú eitthvað lengur en einn mánuð! Já, og að ég brjóti ekki tönn í hvert skipti sem ég heimsæki Stefan eða Stefan heimsækir mig...

Á leið upp að Reiche Zeche

Gönguskíðaskórnir sem ég ætlaði að fá lánaða reyndust vera suður í Mainz svo eftir tannlæknaheimsóknina skellti ég mér með Jule upp á Reiche Zeche (gömul silfurnámuhæð) í glampandi sól og brakandi púðursnjó með sleða í eftirdragi. Eftir að hafa gert snjóengil og notið útsýnisins brunuðum við síðan niður brekkuna aftur og röltum heim í Gellertstraße. Þar komst ég að því að ég hafði týnt lyklunum mínum í snjógleðinni uppi á námuhæðinni! Obbobobb! Dugði fátt annað en að þjóta aftur upp eftir og leita að lyklunum. Mér til mikillar gleði tókst leitarstarfið vel og ég fann lyklana í snjónum nálægt englinum góða.

Við Jule með sleðann góða

Stefan kom síðan og sótti mig upp á hæðina og við elduðum heldur síðbúinn hádegisverð (klukkan var að verða fimm) í snarhasti áður en við drifum við okkur til móts við Viki, Daniel og Olaf sem komu með til að horfa á Bergparade. Allir íbúar Freiberg og miklu fleiri til voru samankomnir við bjarmann af kyndlum og óm frá lúðrum og röltu af stað á jólamarkaðinn í kjölfar skrúðgöngunnar. Mjög hátíðlegt allt saman. Troðningurinn var svo mikill að við bárumst bara með straumnum hingað og þangað en tókst samt að finna Aniku, Pélagie, Joël, Rémy, Johannes og félaga eins og planað var, sem og fleiri sem við hittum af tilviljun. Gamangaman!

Efst í sleðabrekkunni

Jafnast fátt á við stemmninguna á jólamarkaðnum í Freiberg. Viki og Simona voru alveg að frjósa í hel og því skunduðum við af Obermarkt niður á Untermarkt til að finna laust sæti á kaffihúsi. Undir lokin var ég orðin eins og eldhnöttur í framan af hita og tókst eftir nokkrar fortölur að fá hin aftur út í kuldann. Þar dvöldum við þó ekki lengi því nú tvístraðist hópurinn í hina og þessa áttina og ég fór með Frökkunum í heimsókn en entist ekki nema fram að miðnætti, þreytt eftir langan dag.

Englagerð á silfurnámufjalli

Morguninn eftir fylltum við síðan eldhúsið í Gellertstraße af gestum fram yfir hádegi. Mikið var það notalegt! Og gaman að hitta alla aftur. Eftir að hafa skellt mér í sund með Cindy og farið í finnskt saunubað hélt ég síðan til móts við fleiri lestarævintýri. Lestin sem átti að koma 10 mínútum of seint kom 15 mínútum of seint með engan vagn í eftirdragi svo við vorum mörg sem ekki komumst um borð. Engin lest var á planinu en sem betur fer kom á endanum einhver lest sem fór með okkur eitthvert þar sem við gátum skipt yfir í aðra lest og hún kom okkur loks til Dresden. Til allrar hamingju var síðan 30 mínútna seinkun á lestinni til Berlínar svo ég náði henni og fékk meira að segja sæti. Góður endir á helginni. Fleiri myndir úr ferðinni er að finna hér.