Safnanótt

[Eiginlega er færslan um ferðalagið til Vesturstrandar Bandaríkjanna frá því í fyrra alveg tilbúin, bara eftir að setja inn myndir, já, og ég ætlaði fyrir löngu að vera búin með ársyfirlitið fyrir 2009 en það bíður eitthvað enn vegna anna í skóla og vinnu...]

Á föstudaginn buðu mamma og pabbi mér í leikhús að sjá "Fyrir framan annað fólk" í Iðnó. Alveg óhætt að mæla með því stykki en það er í senn mjög fyndið og vekur til umhugsunar um ýmiss konar áráttur og viðbrögð við þeim. Mamma hafði rekið augun í að sama kvöld væri safnanótt og við sáum lokin á fínustu ljósadýrð með tónlist við ráðhúsið áður en leiksýningin hófst. Eftir hana skutumst við síðan í Norræna húsið til að kíkja á 52 húfur og skiltin hans Helga Hóseassonar. Hvort tveggja kom mjög á óvart. Ekki grunaði mig að hægt væri að prjóna svona fjölbreytilegar húfur og skiltin sómdu sér vel á veggjum litla salarins í kjallaranum. Það er alltaf svo gott að koma inn í Norræna húsið, góður andi og húsið svo fallegt.

Pabbi og mamma voru orðin þreytt svo ég fékk bílinn lánaðan og hélt áfram í Þjóðmenningarhúsið til að hlusta á Ólöfu Arnalds. Fallega, fallega tónlist! Í apríl kemur víst nýr diskur frá Ólöfu og því komin enn ein ástæðan til að hlakka til vorsins. Á efstu hæð Þjóðmenningarhússins er þessi líka fína sýning um kvikmyndir á Íslandi og niðri í stóra salnum eru ísskápar með nægu plássi til að semja seglaljóð á. Ég hef séð svona segulljóðorðasöfn á ensku og oft pælt í hvort ekki væri hægt að framleiða svoleiðis á íslensku. Þarna sýndist mér hafa verið notuð merkiborðavél (e. labeller) til að gera orðaborðana og þeir síðan límdir á segulþynnur. Sniðugt!

Neyðarlínutal

Það sem af er þessu ári hef ég hringt þrisvar í neyðarlínuna. Fyrst til að láta vita af ofurölvi manni sem var sofnaður úti á götu niðri í bæ í fimbulkulda, næst til að segja frá gömlum manni sem var á glæfralegu vappi uppi á þaki margra hæða blokkar í sparifötunum og loks til að kalla eftir sjúkrabíl þegar ég kom að slysi þar sem ekið hafði verið yfir lítinn dreng.

Það var árvökull nemandi sem tók eftir gamla manninum og þið getið rétt ímyndað ykkur að það varð ekki mikið úr þeim stærðfræðitíma. Einn strákanna reyndist vera í björgunarsveit og stökk af stað yfir götuna til að freista þess að komast upp á þakið og ræða við manninn meðan við hin fylgdumst agndofa með hvítu hári og sparifrakka þyrlast upp í vindinum og tókum andköf í hvert skipti sem sá gamli hætti sér fram á þakbrún - og það gerði hann ekki ófáum sinnum. Mikið fannst okkur lögreglan vera lengi á leiðinni... en það fór allt vel og þetta reyndist vera rúmlega áttræður formaður húsfélagsins í blokkinni að tékka á þakrennunum! Svellkaldur og lítið að fást um vegfarendur í kring sem urðu auðsýnilega álíka skelkaðir og við.

Í vetrarfríi tengdu nemendamóti VÍ skrapp ég norður yfir heiðar til afa og ömmu. Það var mjög fallegt veður alla helgina, frost og heiðskírt svo ég fór í sund og göngutúra milli þess að heimsækja ættingja og vini. Á einni göngunni út Brekkugötuna datt mér sem snöggvast í hug að kíkja á styttuna af Helga magra og Þórunni hyrnu og horfa yfir bæinn í góða veðrinu, heyrði þá bremsuhljóð og vein og svo barnsörvinglunaröskurgrát og hljóp til baka. Lítill drengur hafði skotist yfir götuna án þess að líta til hliðar (einstefna og ekki mjög fjölfarin gata) og lent fyrir bíl! Sem betur fer fylgdi annar bíll í kjölfarið og í honum nokkrir vaskir piltar sem með samstilltu átaki lyftu bílnum ofan af drengnum þannig að foreldrarnir (sem komu hlaupandi út úr húsi í götunni) gátu dregið hann fram undan bílnum. Stráksi var með hjólför yfir sig miðjan en líklega fór betur en á horfðist, a.m.k. virtist hann nokkuð hress (grét hraustlega) og sjúkraflutningamennirnir sem komu strax á staðinn (engin bið þar) skoðuðu hann í rólegheitunum.

Þetta er líklega ekkert óvenjulegt - að stundum þurfi oftar að hringja í 112 en annars (þótt ég hafi ekki þurft þess svona oft hingað til) - en mér finnst samt eins og það hafi líka verið óvenjulega margar fréttir af slysum undanfarið, hvað finnst ykkur?